باز باران با ترانه..
ميخورد بر بام خانه .
يادم آرد كربلا را،
دشت پر شور و بلا را،
گردش يك ظهر غمگين،
گرم وخونين،
لرزش طفلان نالان،
زير تيغ و نيزه ها را،
با صداي گريه هاي كودكانه و اندرين صحراي سوزان،
ميدود طفلي سه ساله،پر ز ناله، دلشكسته، پاي خسته، باز باران..قطره قطره،
ميچكد از چوب محمل...
آخ باران،كي بباري بر تن عطشان ياران ،تر كنند از آن گلو را
آخ باران...
آخ باران...
|